Soms worden kinderen op jonge leeftijd echter al geconfronteerd met de dood en dan besef je dat je de realiteit niet kan wegcijferen. Het is goed met kinderen te praten over verlies en dood, om hen hierbij te betrekken. Dood en afscheid horen immers bij het leven.

Het verlies van een huisdier kan bijvoorbeeld voor ons banaal lijken, maar voor een kind kan dit een grote impact hebben. Hen bij dit proces betrekken en antwoorden op al hun vragen is op zo'n momenten cruciaal.

Elk kind rouwt op zijn eigen manier. De leeftijd, maar ook het karakter en de omgeving van een kind spelen hierbij een rol. Jonge kinderen gaan vaak anders om met rouw dan wij als volwassenen gewend zijn. Ze uiten hun gevoelens van verdriet of boosheid en verwarring soms op een manier die niet altijd even goed te herkennen is als rouw. Soms vertonen kinderen weinig emoties meteen na het verlies, maar zijn ze een aantal maanden opstandig en kwaad. Misschien straffen we hen dan omdat ze ongehoorzaam zijn maar dit kan een gevolg zijn van de verlieservaring die later verwerkt wordt.

Rouw en verlies linken we meestal aan een overlijden maar wij, ook kinderen, kunnen geconfronteerd worden met levend verlies. Denk maar aan een scheiding van de ouders, niet meer in dezelfde klas zitten als je beste vriend, ziek worden en niet meer mogen spelen met vriendjes, verhuizen,... Dit kan sterke gevoelens van rouw veroorzaken waar kinderen het moeilijk mee hebben of veel vragen rond hebben.

Als je het gevoel hebt met vragen te zitten of je kind hierbij niet voldoende te kunnen helpen, kan een persoon van buitenaf zoals  een kinderpsychologe hulp bieden.